رامین سهراب: ریسک کردم فیلمِ اکشن ساختم - وبلاگ سیما

به گزارش وبلاگ سیما، لایه های دروغ، ساخته سینمایی رامین سهراب است که در چهلمین جشنواره فیلم فجر برای نخستین بار به نمایش عایدی؛ فیلمی در ژانر اکشن که کم تر کسی در ایران سراغش می رود.

به گزارش خبرآنلاین، سال ها زندگی این کارگردان در خارج از کشور و ساخت فیلم اکشن در ایران، ماجرای جالبی دارد که شما را به خواندنش دعوت می کنیم:

به عنوان اولین سوال شاید بد نیست درباره کوشش شما برای ساخت فیلمی در ژانر اکشن صحبت کنیم. این علاقه از کجا می آید؟

من از 4-5 سالگی با پدرم ورزش ووشو راشروع کردم. پدرم بنیان گذار این ورزش در ایران بود. 5 سالگی به فنلاند رفتم و بعد حدود 20 سالگی به آمریکا رفتم. در آمریکا، کارگردانی و هنرپیشگی خواندم.

از همان کودکی همواره در فکرم بود و دوست داشتم به ایران برگردم و فیلم اکشن بسازم. البته آن موقع فیلم های جمشید هاشم پور جایگاه ویژه ای داشت و درسینمای ایران اکشن داشتیم که در زمان خودش در سطح قابل قبولی بود. اما این ژانر در ایران مدام کم رنگ تر شد تا آن جا که در سال های اخیر خبری از ساخت فیلم اکشن نبود. دوست داشتم ریسک بکنم و در ایران به عنوان اولین فیلم سینمایی ام، اکشن بسازم.

قطعا به همان میزان که ژانر اکشن در سینمای ایران مهجور است، امکانات زیادی هم برای ساخت چنین فیلم هایی فراهم نیست. چالش های شما برای ساخت چنین فیلمی چه بود؟

به نظرم بیش از هر چیز، دید کارگردان در ساخت فیلم اکشن تاثیرگذار است. ساخت چنین فیلمی، فرمول و تکنیک های خاص خودش را دارد.

ساخت این فیلم در ایران، مسائل خاص خودش را داشت. اتفاقا ماشینی لازم داشتیم که از فنلاند آوردم که متاسفانه پلیس آن را گرفت و جریمه ام کرد و حسابم بسته شد. پایم در فیلمبرداری شکست و کار به تاخیر افتاد و مدتی هم خودم و گروه خارجی فیلم کرونا گرفتیم و مسائل زیادی را پشت سر گذاشتیم.

قطعا به علت این که به سراغ ژانر کم تر ساخته شده ای در ایران رفتیم، همه چبز برای مان سخت تر از یک فیلم آپارتمانی بود.

چه شد که با ترکیبی از گروه ایرانی و خارجی کار کردید؟

حدودا 10سال پیش، فیلمنامه لایه های دروغ را نوشتم و مدتی هم بازنویسی آن موقع برد تا این که به نسخه ای رسیدم که هم در ارشاد مسئله ای نداشته باشد و هم این که درسطح بین المللی قابل عرضه باشد. چالش اصلی ما این بود که چطور فیلم اکشنی بسازیم که هم فرهنگ ایرانی در آن دیده گردد و هم مخاطب خارجی با آن ارتباط برقرار کند. گروه خارجی که با من همراه شدند، بیشتر به این علت بود که بتوانم استاندار های جهانی را در فیلم داشته باشم و به این علت که من قبلا در ایران کار نکرده بودم، برایم مجذوب نماینده تر بود که با ترکیبی ازگروه خارجی و ایرانی کار کنم. 15 سال ایده ساخت فیلمی در ایران را در سر داشتم و شرایطش به وجود نمی آمد. اما نا امید نشدم و همه کوششم را کردم که فیلم را بسازم.

چرا که در کنار کارگردانی، در فیلم هم نقش اصلی را بازی کردید؟

بازی در فیلم برایم ریسک بزرگی بود. به این علت که در فیلم باید حرکت های رزمی انجام می شد و فکر می کنم بازیگری در ایران نیست که توانایی انجام آن ها را داشته باشد، به همین علت در فیلم بازی کردم. کار های اکشن را بدون حضور بدل خودم انجام دادم. بیش از 30 سال است که رزمی کار می کنم و 20 سال در خارج از ایران به عنوان دستیار کارگردان، کارگردان اکشن و بدلکار و بازیگر کار کردم و این فرمول ها را یاد گرفتم. در این فیلم به نظرم منطقی و راحت تر بود که هر دو کار را انجام بدهم.

فیلم سازی را با ساخت اکشن شروع کردید. قصد دارید این ژانر را ادامه بدهید و حضور در جشنواره برای تان چقدر اهمیت دارد؟

می خواهم ژانر اکشن ایران را دوباره زنده کنم. خوشحالم که فیلم در جشنواره هست. قطعا اتفاق بزرگی است که با اولین فیلم و آن هم ژانر اکشن در جشنواره فیلم فجر حضور دارم. امیدوارم داوران با دید باز به فیلم اول خصوصا ژانر اکشن نگاه نمایند و حضور در این رقابت امید خوبی برای آینده است. امیدوارم با توجه نشان دادن به چنین فیلمی، شانسی بدهند که این ژانر دوباره در سینمای ما جان بگیرد. اما همین که فیلم در جشنواره نشان داده می گردد، برای من جایزه است.