معبد انگکوروات Angkorwat - کامبوج - وبلاگ سیما

به گزارش وبلاگ سیما، معبد انگکور وات در کامبوج اولین اولویت گردشگری همه مسافران به این کشور است. انگکور وات بیش از همه به خاطر ظرافت و طراحی و معماری مورد تحسین قرار می گیرد و از این نظر اغلب با آثار معماری به جا مانده از روم و یونان باستان مقایسه می شود.

محوطه باستانی انگکور در سال 1992 به خاطر شرایط استثنایی اش، به طور هم زمان در فهرست میراث جهانی و میراث در خطر یونسکو ثبت شد و در سال 2004، پس از دوازده سال مرمت و بازسازی از فهرست میراث جهانی در خطر خارج شد. این ویرانه های باستانی در میان جنگل ها و مزارع کشاورزی شمال دریاچه بزرگ کامبوج و در نزدیکی شهر سیم راپ امروزی واقع شده اند.

معماری خمر (Khmer) تا حد زیادی از معماری شبه قاره هند پیشرفت کرده و به سرعت خود را به صورت معماری جدید از آن متمایز ساخت. خصوصیات معماری خمر، برخی به صورت مستقل، و برخی با الهام از معماری تمدن ها و آیین های همسایه پیشرفت کرد. نتیجه این امر، یک افق جدید هنری در هنر و معماری شرقی بود.

انگکور وات که با به هم آمیختن دو سبک اصلی معابد خمرها معابد پله ای و معابد سرسرایی ساخته شده است، نمادی از کوهستان مِرو، مأمن خدایان در اسطوره های هندو، است. درون خندق و دیواری به طول 6/3 کیلومتر، سه سرسرای چهارگوش که هر یک بر فراز دیگری ساخته شده اند، قد برافراشته اند که بزرگترین سرسرا (سرسرای زیرین) 187 در 215 متر مساحت دارد. در مرکز این معبد نیز برجی سر به آسمان برداشته است. این معبد علاوه بر عظمت و توازنش از لحاظ معماری، به خاطر نقش برجسته های بی شمار و مجسمه های رقاصان و پریانش از شهرت خاصی برخوردار است.

این معبد هیچ گاه به حالت متروک در نیامده است که این مسئله در میان معابد محوطه باستانی انگکور یک استثناء به حساب می آید. یکی از نخستین سیاحان غربی که از این معبد دیدار کرد، آنتونیو دومگدالنا، کشیش پرتغالی بود که در سال 1586 از این محوطه دیدن کرد. دامگدالنا درباره انگکور وات می نویسد: این معبد چنان شکوه خارق العاده ای دارد که قلم از توصیف آن عاجز است، خاصه آن که این معبد شبیه هیچ عمارتی در هیچ نقطه ای از جهان نیست.