10 علت که سه گانه ترسناک خیابان ترس یک اسلشر عالی است - وبلاگ سیما

به گزارش وبلاگ سیما، خیابان ترس سه گانه جدیدی در ژانر وحشت و محصول نتفلیکس بر اساس رمان های آر ال استاین است که همان حس فیلم های کلاسیک دهه های 80 و 90 را به بیننده القا می نماید. البته این امر به این علت نیست که داستان در یک دهه گذشته اتفاق می افتد یا کاراکتر قاتل آشنایی دارد. به این علت است که فرمول کلاسیک و نکات و جزئیات دیگر را کاملا درست اجرا می نماید. در این مطلب به 10 موردی اشاره می کنیم که باعث شده قسمت اول سه گانه خیابان ترس (Fear Street) برترین فیلم در ژانر اسلشر باشد.

امروزه پیدا کردن یک فیلم خوب، کلاسیک، درست و حسابی و مثال زدنی سخت است. با وجود کاراکترهایی مانند فردی و جیسون، دیوانه های سینمای مدرن جایی برای عرض اندام ندارند. اما درباره خیابان ترس این چنین نیست. دقیقا به علت پیمودن راستای درست، این سه گانه ممکن است همان چیزی باشد که ژانر وحشت مدت ها در پی آن بود.

10. شخصیت ها تکراری هستند اما نه کلیشه ای

بسیاری از کلیشه های فیلم های ترسناک به علت موثر بودنشان همچنان استفاده می شوند. هر فیلم اسلشر خوب، یک زن بازمانده، یک آدم خرخوان، یک لیدر، یک کاراکتر شوخ و خیلی چیزهای دیگر را در خود دارد. با این حال، خیابان ترس در کنار برخورداری از این شخصیت ها، از آن ها در راستا درستی استفاده می نماید. آدم خرخوان جزو لاینفک داستان است، یا یک فرد سست اراده با عادت مصرف مواد مخدر به عنصری اساسی در طرح تبدیل می گردد. همه چیز به نفع فیلم است.

برخلاف فیلم هایی مانند آدینه سیزدهم (Friday the 13th)، شخصیت ها کلیشه ای نیستند فقط بهانه ای برای قاتل نقاب دار داستان محسوب می شوند. آن ها دارای شخصیت، عمق و صداقت هستند. اینها افرادی هستند که بینندگان می توانند اهمیتشان را در داستان تشخیص دهند، نه فقط سیاهی لشکری برای کشتار.

9. تعادل خوبی بین طنز و وحشت وجود دارد

هر فیلم اسلشر بی نقصی به یک یا دو اونس طنز احتیاج دارد، اما چیزی که این فیلم را از همتایان مدرن خود متمایز می نماید این است که چقدر متعادل است. این یک کمدی ترسناک کاملا شبیه به گرملین ها (Gremlins) یا دلقک های قاتل خارج از جو (Killer Klowns From Outer Space) نیست، اما تنش و ترس را با شوخ طبعی و طنز درهم می شکند.

این فیلم عناصر وحشتناکی دارد که بسیار تاثیرگذار هستند، اما در عین حال آنقدر مهربان است که به بینندگان اجازه می دهد بعد از هر لحظه ترسناک نفسی تازه نمایند. آر ال استاین یک متخصص وفادار در ایجاد این ترکیب متعادل در سریال مورمور (Goosebumps) است و به نظر می رسد که این موضوع کاملا به محصولات مخصوص عظیمسالانش هم منتقل شده باشد.

8. این فیلم انتظارات هواداران قدیمی و تازه ژانر ترسناک را برآورده می نماید

هر هوادار ترس باید از جایی آغاز کند و همه ژانرها آن فیلم ابتدایی را دارند تا به بینندگان برای آغاز یاری نمایند. خیابان ترس یک نمونه برجسته است که نه تنها ژانر اسلشر را به زیبایی معرفی می نماید، بلکه انتظارات عاشقان و هواداران قدیمی این ژانر را هم برآورده می نماید.

ترس ها و صحنه های خون و خونریزی به اندازه ای شدید است که بینندگان حرفه ای را علاقه مند می نماید و طرح، ارائه و زیبایی کلی فیلم هنوز به اندازه کافی کاربر پسند است که تازه کارها را دلزده نکند. به بیان ساده، وقتی همه می توانند درگیر شوند، تجربه دیدنش لذت بخش تر خواهد بود.

7. لحظات مجذوب کننده از فیلم کم نمی گردد

همه فیلم های اسلشر، صرف نظر از زمان، به اندازه مشخصی خون احتیاج دارند. این عملا یک الزام برای ژانر است. اگرچه خیابان ترس تعداد زیادی کشته برای بالا بردن آمار تلفاتش دارد، اما هرگز با فراتر رفتن از داستان استاین ریسک نمی نماید.

کشتن و قتل بی فایده فیلم ترسناک خوبی نمی سازد و این فیلم کاملا آن را درک نموده است. این یک حمله مداوم خونریزی مانند بعضی از آثار مدرن همانند ترساننده (Terrifier) نیست، بلکه در زمان مناسب و در صندلی درست دوز مناسبی از شوک را به بیننده وارد می نماید. حتی قهرمانان اصلی فیلم هم از این ترس و شوک مصون نیستند.

6. نوستالژی یک چاشنی است نه غذای اصلی!

در حالی که چیزهای عجیب (Stranger Things) ممکن است نوستالژی را در یک سریال ترسناک به شکل کامل استفاده نموده باشد، خیابان ترس قطعا از آن بی بهره نبوده. گفته می گردد، اولین چیزی که باعث می گردد اولین فیلم این سه گانه از لحاظ نوستالژی پیروز باشد این است که به اسم یک زیبایی شناسی از آن استفاده می نماید و نه کل هویت فیلم.

فیلم با درخششی چشم نواز دهه 90 را به تصویر می کشد، اما هرگز از آن فراتر نمی رود. از سرویس های آنلاین AOL استفاده می گردد، نوارهای کاست و یک بازی هیجان انگیز با اسم کاستاولینا 16 بیتی در آن دیده می شوند، اما گذشته از عناصری مانند آن، دهه 90 هرگز به شدت در خطوط داستانی اشباع نمی گردد. این فقط لمس کامل نوستالژی است.

5. اسلشرها در این فیلم دارای طراحی ساده و در عین حال موثر هستند

البته، هیچ فیلم اسلشری بدون حداقل یک ضدقهرمان آن هم در حالی که با یک شی تیز در دست، کسی را دنبال می نماید، کامل نخواهد بود. آنچه سه شرور گذشته در خیابان ترس را به یاد می آورد این است که آن ها از کهن الگوهای کلاسیک الهام می گیرند اما پیروز می شوند هویت خود را در دنیا فیلم تثبیت نمایند.

هیچ شکی وجود ندارد که کاراکتر اسلشری با ماسک جمجمه و مرد کلاه دار هر دو از فیلم جیغ و قسمت دوم آدینه سیزدهم الهام گرفته شده اند، اما آن ها شبیه چیزی هستند که روی جلد کتاب مورمور می بینیم. عشق به ژانر در ایجاد و ارائه آن ها به وضوح نشان داده می گردد. گاهی اوقات تنها چیزی که احتیاج دارید ماسک و یک وسیله تیز و برنده است.

4. قاتل ها عناصری از واقعیت دارند

کاراکترهای اسلشر در ظاهر و عملکرد خود هم تا حدودی عناصر اساسی دارند. با کنار گذاشتن عنصر ماورا طبیعی وجود آن ها، رایان تورس، روبی لین و قاتل کمپ نایت وینگ همه در اصل عروسک دست نشانده جادوگر هستند، اما این فیلم رویکردی واقع گرایانه به هویت های تقلبی آن ها دارد.

آن ها هیچ چیزی مانند دستکش تیغه ای، قلاب یا اره برقی ندارند، اما آنچه را که هر شخصیت احتیاج دارد در اختیارشان قرار می دهد. لباس هالووین و چاقوی استیک، تبر و تیغ، همه آنقدر واقع بینانه هستند که جدی گرفته شوند، اما آنقدر ترسناک هستند که پاسخ مناسب را تضمین می نمایند.

3. ترکیبی از ماوراطبیعه و اسلشر واقعی دارد

ترکیبی از نفرین جادوگران و عناصر کلاسیک اسلشر هم چیزی است که به خیابان ترس هویت متمایزی در میان سایر فیلم های مشابه می دهد.

عناصر فراطبیعی ارائه شده واقعا تهدیدآمیز هستند و نیروی مبهمی نیستند که دائما در شهر حضور داشته باشند. این داستان دلایل خاص خود را دارد که بعضی از فیلم ها با طرح مشابه فاقد آن هستند، و این به تنهایی شایسته تقدیر است.

2. عناصر فیلم ترسناک وجود دارد اما به اندازه

دو نقطه قوت این فیلم حس تعادل و هویت آن است. این فیلم دارای تمام عناصر مناسب یک فیلم سنتی برنده است، اما هرگز بیش از حد افراط نمی نماید یا سعی نمی نماید آن ها را بیش از حد به کار ببرد. با نشان دادن احترام و خویشتن داری، محصول نهایی مانند تیغه تیز صیقل داده شده و برنده می گردد.

ترکیب عناصر هویت و تعادل با استفاده فوق العاده فیلم از تعلیق، شوک و وحشت، نتیجه یک اسلشر معاصر است که می تواند در کنار کلاسیک هایی مانند جیغ و هالووین (Halloween) قرار بگیرد.

1. سبک آر ال استاین متمایز است

این فیلم بر اساس رمان های آر ال استاین به همین نام ساخته شده است و دیدگاه او مانند سریال محبوب مورمور به اندازه کافی ترسناک و بالغ و دارای درجه R است تا بتواند مخاطبانی را که با فرنچایز برند تجاری او عظیم شده اند راضی کند. اما چیزی که واقعا آن را قابل درک می نماید، سبک و طراحی فیلم است.

فیلمنامه عالی است، اما فیلم در کل احساس می نماید در همان دنیا اقتباس های مورمور حضور دارد. رنگ های روشن، تمرکز بر وحشت های معمول و اسرار تاریک همه عناصر اصلی دو قسمت دیگر هستند. تنها چیزی که جایش خالی احساس می گردد یک آدمک شیطانی و حضور افتخاری نویسنده است.

منبع: screenrant